Κάντε κλικ σε κάθε εικόνα για να δείτε λεπτομέρειες του βιβλίου.
Σήμερα πεθαίνει ο φασισμός (Φωτογραφικό λεύκωμα)
Οι 3 μέρες του Νοέμβρη του 1973 που σημάδεψαν την πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Μόνο φωτογραφικό υλικό. Από το 1973 μέχρι τώρα πολλά ειπώθηκαν για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το δικό μας λεύκωμα έχει μόνο φωτογραφικά ντοκουμέντα από αυτούς που έζησαν από κοντά τις ιστορικές αυτές στιγμές κι αυτά είναι πολύ πιο εύγλωττα από χιλιάδες λέξεις.
Το μελάνι φωνάζει (Ηλίας Γκρης)
Το Πολυτεχνείο είναι πλέον συνώνυμο της τιμής και της περηφάνιας όλων εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιστάθηκαν. Από τον μαθητή Διομήδη Κομνηνό που πρόταξε τα στήθη του κι έπεσε νεκρός το βράδυ εκείνης της Παρασκευής μέχρι τις φοιτήτριες και τους φοιτητές, από τους σπουδαστές μέχρι τους υπαλλήλους και τους εργάτες, όλες και όλοι μετείχαν σε μια θαυμαστή διαδικασία αυτοπραγμάτωσης. Και αν μες στα χρόνια καταστάλαξε σε πολλούς μια πικρή γεύση ματαίωσης θα ‘ρθουν οι ποιητές, αν δεν έχουν έρθει κιόλας αρκετοί, για να διασώσουν τα απομεινάρια από την αληθινή ιστορία του. Ποιητές και πεζογράφοι ανθολογούνται εδώ σε δύο μεγάλες ενότητες με ό,τι καλύτερο, έγκυρο και αξιόπιστο κατέθετε η ελληνική λογοτεχνία μέσα σε τρεις δεκαετίες ως φόρο τιμής στη 17η Νοέμβρη 1973. Μια ημέρα σύμβολο, που μπορεί να χτυπήθηκε πανταχόθεν και να παραχαράχθηκε, έγινε όμως μέρος της ιστορικής μνήμης ως το απαύγασμα του δημοκρατικού αγωνιστικού φρονήματος που στάθηκε όρθιο όταν οι καιροί το απαιτούσαν και δεν λούφαξε. Γι’ αυτό και ο τίτλος Το μελάνι φωνάζει ας εκληφθεί και σαν πείσμων άρνηση στην κηλίδωση του αληθινού νοήματος της 17ης Νοέμβρη 1973.
Το χρονικό των τριών ημερών (Κωστούλα Μητροπούλου)
Το «Χρονικό των τριών ημερών» γράφτηκε όσο γινόταν πιο «πιστά» και αληθινά από έναν ευαίσθητο και ευάλωτο «θεατή» που προσπάθησε να συνδυάσει την προσωπική οδυνηρή εντύπωση από τα γεγονότα με την αντικειμενικότητα της αλήθειας σ’ αυτά τα ίδια τα γεγονότα. (. . .) «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Εμείς οι ελεύθεροι Έλληνες φοιτητές, που για τρίτη σήμερα μέρα εξακολουθούμε τον αγώνα μας δηλώνουμε ότι είμαστε άοπλοι. Βρισκόμαστε άοπλοι απέναντι στα τάνκς. Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. . .».
Μαμά, τι έγινε στο Πολυτεχνείο; (Μαρία Καλογεράκη)
Το βιβλίο της (Μαρίας Καλογεράκη) “Μαμά τι έγινε στο Πολυτεχνείο”, είναι χρήσιμο για τα παιδιά, που συνήθως διαβάζουν παιδικά βιβλία τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την πατρίδα μας, αλλά και για τους δασκάλους, γιατί τους διευκολύνει να μιλήσουν για ένα σημαντικό γεγονός της νεότερης ιστορίας που ασκεί τόση γοητεία πάνω τους. Και αν τα παιδιά δεν κατανοήσουν τους λόγους και τις αιτίες που προκάλεσαν την εξέγερση αυτή σ’ εκείνα τα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας, θα το δεχτούν σαν ένα ακόμα παραμύθι. Η Μαρία Καλογεράκη βρήκε τρόπο να πει την αλήθεια μιλώντας παραμυθένια στα παιδιά και της αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Δικτατορία και αντίσταση στην Πάτρα (Δημήτρης Κοσμόπουλος)
Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη (Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής)
Στην ποιητική συλλογή, ο Δ. Ρεντής-Ραβανής δίνει με τον ποιητικό λυρισμό, αλλά και την ταπεινότητα του ύφους που απαιτούν οι μεγαλειώδεις θυσίες ενός λαού το χρονικό της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Εκ των υστέρων (Συλλογικό έργο)
Μέρες του Νοέμβρη 1973 (Φωτογραφικό λεύκωμα)
Πώς φτάσαμε στη νύχτα της μεγάλης σφαγής (Λιλή Ζωγράφου)
Την Κυριακή 18 του Νοέμβρη 1973 κατάφερα να επιστρέψω σπίτι μου. (Κάθομαι απέναντι από την ΕΣΑ). Με την απόφαση να καταγγείλω το Έγκλημα στην Ευρώπη. Πέρασα στη μηχανή μου πέντε ψιλές κόλλες χαρτί κι άρχισα να καταγράφω ώρα την ώρα τις νωπές αναμνήσεις μου. Που άρχιζαν με τη χαρά, το παραλήρημα, το θρίαμβο, για να καταλήξουν στη σφαγή. Αλλά στις τέσσερις η κυκλοφορία είχε σταματήσει. Το πένθος και η σιωπή κάλυπταν την πόλη. Τα πλήκτρα της μηχανής μου αντηχούσαν στ’ αυτιά μου σαν πολυβόλα. Ο φόβος, πάλι ο φόβος χύμηξε στα σπλάχνα μου. Τότε άνοιξα στο πάτωμα πέντε τόμους της εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού. Κάθε που τέλειωνα μια σελίδα, μοίραζα από ένα αντίγραφο και σ’ ένα τόμο. Μόλις άκουγα βήματα στην αυλή, έκλεινα τους τόμους και τους τοποθετούσα στη βιβλιοθήκη. Έτσι κατάφερα να τελειώσω τούτο το Χρονικό στις 22 του Νοέμβρη σε 20 πυκνογραμμένες σελίδες.
Χρονικό ενός εφιάλτη (Τατιάνα Γκρίτση – Μιλλιέξ)
21η Απριλίου 1967. Πραξικόπημα. Ο λαός σιδεροδέσμιος. Η στρατιωτική χούντα καταργεί κάθε έννοια ελευθερίας με όλα τα μέσα: συλλήψεις, εξορίες, φυλακές, βασανιστήρια, θάνατο. Συγκλονιστική η κατάθεση της Μιλλιέξ. Γιατί δεν είναι μόνο η εμπειρία ενός ατόμου που στερήθηκε τα πολιτικά του δικαιώματα, καταδικάστηκε ερήμην, του αφαιρέθηκε η υπηκοότητα, του απαγορεύτηκε η επάνοδος στην πατρίδα. Είναι και τα βιώματα ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. «Δίχως γλώσσα, δίχως τόπο, που είναι η πατρίδα, το σώμα σου δεν έχει χώρο πουθενά», λέει η Μιλλιέξ.
Ρεπορτάζ κάτω απ’ τις ερπύστριες (Γιώργης Μωραΐτης)
Ο Πάνος είχε πλάκες. Μου είχε δείξει ένα βράδυ το φωταγωγό. Και μου υπέδειξε από πού να πηδήξω, αν παραστεί ανάγκη, στο δρόμο, από 5 μέτρα ύψος! Το κουδούνι χτυπούσε συνεχώς, πήγε να με τρελάνει. Σε κάθε επίσκεψη τρύπωνα στη ντουλάπα. Πολλές φορές καθόμουν και δυο ώρες μέσα στη ντουλάπα και παραλίγο να πάω «σκαστός». Έρχονταν εκεί και στρατιωτικοί και αστυνομικοί συγγενείς για επίσκεψη. Άκουγα τις συζητήσεις μέσα από την κρύπτη μου.
Μια νύχτα μια τυραννία (Διονύσης Λιβανός)
Έλληνες αξιωματικοί βασάνισαν τον Διονύση Λιβανό τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής προς το Μέγα Σάββατο του 1968. Γιατί τόκαμαν; Σε τι πίστευαν; Γιατί, όταν τον βασάνιζαν, εμαίνονταν εναντίον μου; Τι σχέση έχει η στολή τους με τα έργα ιεροεξεταστών του Μεσαίωνα; Πως έφθασαν στο σημείο να θεωρούν συμβιβαστό με την τίμια και ένδοξη στολή τους το να βασανίζουν κάποιον που είναι ανυπεράσπιστος και δεν μπορεί να αμυνθεί; (. . .) Ο Λιβανός έγραψε το βιβλίο του. Και όχι μόνο το έγραψε, αλλά και το εκυκλοφόρησε, σε εκατοντάδες πολυγραφημένα αντίτυπα, την άνοιξη του 1972. Αυτή ήταν η πρώτη έκδοση, η «παράνομη». (. . .). Ο Διονύσης Λιβανός, στο βιβλίο του, δεν αρκέσθηκε (. . .) στην αφήγηση των δικών του παθημάτων. Εγνώριζε, όταν έγραφε το βιβλίο του, ότι άλλοι είχαν υποστεί χειρότερα από όσα υπέστη ο ίδιος. Και θέλησε να τους τιμήσει. (. . .) Η αφήγηση των προσωπικών εμπειριών του, που αποτελεί το κύριο περιεχόμενο του βιβλίου, έχει συνδυασθεί με την αφήγηση των παθημάτων όχι μόνο πολλών άλλων, αλλά και μερικών συγκεκριμένων προσώπων, που η τραγική τους μοίρα τους εστέρησε για πάντα τη δυνατότητα να μιλήσουν.
Αντιποίησις αρχής (Αλέξανδρος Κοτζιάς)
Σ’ έναν Τριακονταετή Πόλεμο πολλοί είναι εκείνοι που εκούσια ή ακούσια θυσιάζονται υπάρχουν όμως κάποιοι δεξιοτέχνες της επιβίωσης που μεθοδικά και αδίσταχτα αξιοποιώντας τα όσα προσόντα τους χάρισε η φύση επιδιώκουν ένα και μοναδικό σκοπό: να διολισθήσουν μέσα από την κοινή δοκιμασία αλώβητοι. Τέτοιος προικισμένος δεξιοτέχνης είναι και ο ήρωας αυτού του βιβλίου. Το κρίσιμο τριήμερο της φοιτητικής εξέγερσης στις 14, 15 και 16 Νοεμβρίου 1973 τον ρίχνει βέβαια σε μια δεινή εμπλοκή που τον αναγκάζει να κινητοποιήσει όλες του τις δυνάμεις για να εξασφαλίσει την προσωπική σωτηρία του συνάμα δίνει το έναυσμα για μια συνοπτική αλλά γόνιμη και διδακτική αναδρομή στον νεοελληνικό Τριακονταετή Πόλεμο. Ωστόσο, ο αναγνώστης θα πρέπει να σημειώσει ότι το βιβλίο αυτό δεν είναι ιστορία ή χρονικό ο συγγραφέας του φιλοδόξησε να γράψει κάτι πιο αληθινό από την ιστορική αλήθεια – ένα μυθιστόρημα.
Φοιτητές και δικτατορία (Ολύμπιος Δαφέρμος)
Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, ήταν φυσικό – και λόγω των αιματηρών γεγονότων του Πολυτεχνείου – να απασχολήσει ιδιαίτερα τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών κατά τη μεταπολίτευση. Όμως τα περισσότερα δημοσιεύματα αναφέρονται κυρίως στην ηρωική πλευρά των γεγονότων, στο ρόλο των προσώπων, στις αντιπαραθέσεις των κομμάτων, στην παρέμβαση των παράνομων κομματικών οργανώσεων στα γεγονότα. Λίγα είναι τα κείμενα που ασχολήθηκαν με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του, τις μορφές δράσης του, την εξέλιξή του, τη δυναμική του, τον προσανατολισμό του, τη σχέση του με τις δρώσες πολιτικές δυνάμεις της εποχής. Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι ακριβώς αυτή η διερεύνηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κινήματος από τον Ιανουάριο του 1972 έως τον Νοέμβριο του 1973, θέλοντας να συμβάλει σ’ αυτόν τον προβληματισμό.
Η σφαγή του Πολυτεχνείου (Σπύρος Καρατζαφέρης)
Εδώ Πολυτεχνείο (Νίκος Παναγιωτούνης)
Το Πολυτεχνείο ζει (Νίκος Παναγιωτούνης)
Η τρέμουσα νύχτα (Ντἰνος Ταξιάρχης)
Το Πολυτεχνείο δεν ζει (Γιώργος Χαραλαμπίδης)
Ελληνικό φοιτητικό κίνημα, 1821-1973 (Χρήστος Λάζος)
Ο συγγραφέας μέσα από μια εξoνυχιστική έρευνα ανέκδοτων και μη πηγών δίνει ανάγλυφη τη συμμετοχή του φοιτητικού σώματος, τόσο στους κοινωνικούς όσο και στους πολιτικούς αγώνες που σημάδεψαν τη σταθερή, ανοδική πορεία του φοιτητικού κινήματος. Ξεκινώντας από τους ιερολοχίτες του Αλ. Υψηλάντη και φτάνοντας στα αιματηρά επεισόδια του 1973, παρουσιάζει όλες τις μεγάλες «στιγμές» του αγώνα των φοιτητών, για βελτίωση συνθηκών ζωής, για την εμπέδωση της Δημοκρατίας, την καθιέρωση της Δημοτικής γλώσσας, τον αγώνα κατά των Γερμανών και την αντίσταση στον πνευματικό εκφυλισμό που επέβαλλε η χουντική δικτατορία (1967-1974).
Το λιθαράκι μου, 1967-1974 (Πωλ Νορ)
Το Μυστήριο (Μαργαρίτα Λυμπεράκη)
Το Μυστήριο είναι μία μυητική τελετή, η νέα γέννηση του Πέτρου (και του τόπου) ύστερα από το διαμελισμό τους. Ο διονυσιακός μύθος του τεμαχισμού και της αναβίωσης, μύθος κλειδί στο Μυστήριο, λειτουργώντας και σήμερα στην Ελλάδα μέσα στα ίδια τα γεγονότα που καθορίζει η πράξη, ταυτίζεται μ’ ένα χρονικό και την επέτειό του. Μύθος και χρονικό γράφουν το ίδιο μυητικό σχέδιο, κύκλους με αγώνα, πάθος (που είναι ένας Σπαραγμός, δηλαδή θυσία δια τεμαχισμού), πένθος και αναβίωση.
Όταν θέλαμε να αλλάξουμε την Ελλάδα (Γιώργος Βερνίκος)
Συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973, που σημάδεψε το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και αποτελεί κορυφαία στιγμή του ελληνικού αλλά και του διεθνούς νεολαιίστικου κινήματος. Η ζωή από τότε έχει αλλάξει και φαντάζει μακρύς ο χρόνος. Μια ολόκληρη γενιά όμως, η εποχή εκείνη, την έχει ανεξίτηλα σημαδέψει. Για μερικούς ακόμα οι «λεπτομέρειες», όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο, έχουν την αξία τους. Η δικτατορία ήταν μία αυθαίρετη εξουσία. Εξέφραζε τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και τις δυνάμεις της παρακμής της παραδοσιακής ελληνικής πολιτείας. Ιδιαίτερα την περίοδο 1969 – 1973, οι απάνθρωποι μηχανισμοί της ήρθαν σε σύγκρουση με τμήμα της ελληνικής παραδοσιακής αστικής κοινωνίας, που θεώρησε ότι το καθεστώς έθιγε κατάφωρα τις αξίες της και άρχισε να την αμφισβητεί. Στον αντιδικτατορικό αγώνα ιδιαίτερη συμμετοχή είχαν φοιτητές που δεν είχαν καταβολές από την παραδοσιακή Αριστερά. Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα και ορισμένα ντοκουμέντα που αφορούν κυρίως την Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων και το φοιτητικό κίνημα της Νομικής μέχρι τις αρχές του Μάη 1973, όπου πλέον όλοι όσοι είχαμε πρωτοστατήσει βρεθήκαμε στρατευμένοι, φυλακισμένοι, και πολλοί υποστήκαμε φρικτά βασανιστήρια. Προσπαθώ να μεταφέρω το κλίμα μέσα στο οποίο δημοκράτες, πατριώτες, αριστεροί, χριστιανοί και κομμουνιστές βρεθήκαμε να αγωνιζόμαστε μαζί στον αντιδικτατορικό αγώνα, ανεξάρτητα από ιδεολογικά ρεύματα, οικογενειακές καταβολές και εμπειρίες. Μας ένωσε ο κοινός αγώνας για αξιοπρέπεια, ελευθερία και δημοκρατία.
Μέγιστον μάθημα (Μάριος Πλωρίτης)
Δεν είναι μόνο ώρα αγαλλίασης κι ενθουσιασμού η μετάβαση απ’ την τυραννία στην ελευθερία, απ’ τη δικτατορία στη δημοκρατία. Είναι και ώρα δοκιμασίας αποφασιστικής, είναι -πρέπει να είναι- και ώρα μόχθου μακρού και τόλμης πολλής – αν θέλουμε η ελευθερία κι η δημοκρατία να ριζώσουν, και να μη γεννήσουν καινούριες δικτατορίες και νέες καταστροφές.
Ο φόβος, 1967-1974 (Αγγελική Παυλοπούλου)
Βραχυκύκλωμα ή ο εφιαλτικός καρνάβαλος της 21.4.1967 (Χρίστος Τρύφωνας)
Μια δεκαετία (Γεώργιος Πεσμαζόγλου)
Η 13η Δεκεμβρίου (Νίκος Βυζαντινός)
Από τον εμφύλιο στη χούντα (Σπύρος Λιναρδάτος)
Στις 23 Ιουνίου 1964, ο Γ. Παπανδρέου φεύγει για την Ουάσιγκτον για να συναντηθεί με τον πρόεδρο Τζόνσον. Τον συνοδεύουν ο υπουργός Εξωτερικών Στ. Κωστόπουλος, ο υπουργός – αναπληρωτής Συντονισμού Α. Παπανδρέου, ο διευθυντής του διπλωματικού του γραφείου Ι. Σωσίδης και ο ιδιαίτερος γραμματέας του Α. Μοθωνιός:
“Ο Τζόνσον έστειλε το προεδρικό αεροπλάνο να μας παραλάβη – αφηγείται ο Α. Παπανδρέου. Η πτήση ήταν καλή, μόνο που μια ανώνυμη προειδοποίηση πως δήθεν είχε τοποθετηθή ωρολογιακή βόμβα στο αεροπλάνο μας ανάγκασε να προσγειωθούμε στη Μαδρίτη και να περιμένομε επί δύο ώρες ώσπου να γίνη εξονυχιστική έρευνα στο αεροσκάφος από μια ομάδα αμερικανούς ειδικούς. Στις 23 Ιουνίου φτάσαμε στο Γουίλλιαμσμπεργκ. Από εκεί μας παρέλαβε την επομένη ένα ελικόπτερο που προσγειώθηκε στον κήπο του Λευκού Οίκου”. (“Η Δημοκρατία στο απόσπασμα”, σ. 197).
Η δικτατορία (Συλλογικό έργο)
Ο παρόν τόμος, βασισμένος σε εισηγήσεις που παρουσιάσθηκαν στο Ε’ Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης που διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα τον Δεκέμβριο του 1997, έχει, έτσι, τόσο θεωρητικές-συγκριτικές όσο και πραγματολογικές στοχεύσεις. Αφορούν στην ένταξη της μελέτης του ελληνικού αυταρχικού καθεστώτος στη διεθνή εμπειρία και την αποτίμηση των πολιτικών και ιδεολογικών πρακτικών του, καθώς και πλευρών της αντίστασης που επιδείχθηκε εναντίον του. Ο τόμος περιλαμβάνει επίσης παράρτημα με τη συζήτηση στρογγυλής τράπεζας που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου για τον ρόλο του αμερικανικού παράγοντα, η οποία μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πρώτη ύλη για νέες επεξεργασίες αλλά και προβληματισμούς για το σήμερα.
Οι μεν και οι δε (Κ. Χατζιδάκη, Θ. Μίχου)
Ο Γολγοθάς της Ελληνικής Δημοκρατίας (Δημήτριος Χονδροκούκης)
Ή πώς προπαρασκευάστηκε, πώς στεριώθηκε, πώς επέζησε, πώς έπεσε, τι διδάσκει η δικτατορία των συνταγματαρχών.
Το Κατηγορώ της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά της Αυλής, του ΙΔΕΑ, της ΚΥΠ, της CIA, του Νεοφασισμού.
Το βιβλίο που τα λέει όλα, χωρίς να δεσμεύεται από καμιά σκοπιμότητα.
Άπλετο φως σ όλα τα πολιτικά ταμπού του τόμου μας και στις σκοτεινές δυνάμεις που έδρασαν τα τελευταία χρόνια.
Καταπληκτικές αποκαλύψεις, άγνωστες πλεκτάνες και σκευωρίες.
Τι ήταν και τι δεν ήταν η πολύκροτη υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ.
Η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ -τότε “κεκλεισμένων των θυρών”- σήμερα, για πρώτη φορά στη δημοσιότητα.
Προπαρασκευή, εγκαθίδρυση και εδραίωση της δικτατορίας. Φοιτητικό Κίνημα. Σφαγή Πολυτεχνείου. Θυσία της Κύπρου. Εκλογές – Δημοψήφισμα.
Βαθιές κριτικές αναλύσεις. Η αλήθεια προς κάθε κατεύθυνση. Το βιβλίο που προβληματίζει σωστά και υπεύθυνα τις γενιές τού σήμερα και τού αύριο.
Όλη η αλήθεια, όπως δε γράφτηκε ποτέ μέχρι σήμερα, για τη σκοτεινή περίοδο 1964-1974.
Ιστορία της δικτατορίας (Σόλωνας Γρηγοριάδης)
Περιπλάνηση στα πνιχτά σκοτάδια της βίας (Λάμπη Αποστολίδη)
Η δίκη του Αλέξανδρου Παναγούλη (Αλέξανδρου Ε. Καραμφυλλίδη)
[…]Η δίκη του Αλέξανδρου Παναγούλη, που με διάλεξε για συνήγορό του, ήταν η πρώτη ιστορικής σημασίας πρόκληση που δέχθηκα σαν στρατευμένος στον αγώνα κατά της δικτατορίας δικηγόρος.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης ήταν μια μεγάλη μορφή, που σφράγισε την δικτατορική και μεταδιδακτορική εποχή μας, όχι μόνο με την ανυπέρβλητη αγωνιστικότητά του, αλλά και με την ολοκληρωμένη προσωπικότητά του. Ήταν μια ιστορική προσωπικότητα, όπως φαίνεται από το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου.
Η προσωπικότητα αυτή καθιστούσε ακόμη μεγαλύτερο το βάρος της δικής μας αποστολής και του δικού μας χρέους, στο οποίο προσπαθήσαμε όσο ήταν δυνατόν ν` ανταποκριθούμε, όπως φαίνεται επίσης από το ίδιο το βιβλίο.[…]
Κείμενα Παναγιώτη Κανελλόπουλου από τον αγώνα εναντίον της δικτατορίας, 1967-1974
Στα κείμενα που περιέχονται στην έκδοση αυτή, απεικονίζεται ο τιτάνιος αγώνας του μεγάλου εθνικού ανδρός για την απελευθέρωση των Ελλήνων από τους εσωτερικούς δυνάστες. Είναι όσα κείμενα κατόρθωσα να συλλέξω από τις δηλώσεις, διαγγέλματα, καταθέσεις σε δίκες αντιστασιακών κ.ά. Υπάρχει η βεβαιότης ότι ευρίσκονται εδώ όλα τα κείμενα του Παναγ. Κανελλοπούλου της περιόδου εκείνης. Αν λείπουν ορισμένα, είναι ελάχιστα. Το, έστω και μικρό, ενδεχόμενο να απουσιάζουν μερικά κείμενα, οφείλεται στο γεγονός ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν δημοσιεύονταν τότε στον λογοκρινόμενο ελληνικό τύπο ούτε φυσικά ακούγονταν από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση, αλλά μεταδίδονταν από τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, δημοσιεύονταν σε αλλοδαπές εφημερίδες και ακούγονταν από ξένους ραδιοσταθμούς.
Η δικτατορία και τα μετά την δικτατορίαν (Αντώνιος Φλώρος)
24 Ιουλίου 1974 : η επιστροφή στη δημοκρατία και τα προβλήματά της (Συλλογικό έργο)
Ένας χρόνος Δημοκρατίας : 24 Ιουλίου 1974 – 24 Ιουλίου 1975 (Συλλογικό έργο)
Η δίκη της Χούντας : 25 καταθέσεις που έκαψαν τους δικτάτορες (Συλλογικό έργο)
- Η μέρα που όλοι περίμεναν (εισαγωγή)
- Χρονολόγιο
- Η ταυτότητα της δίκης: Το διακαστήριο, οι κατηγορούμενοι, οι πέντε μυνητές, το κατηγορητήριο, Επαναστατικό Συμβούλιο, μυημένοι και προσχωρήσαντες, η διαφοροποίηση των 4
- Κατάθεση Παναγιώτη Κανελλόπουλου
- Κατάθεση Ανδρέα Παπανδρέου
- Κατάθεση Γεωργίου Ράλλη
- Κατάθεση Γεωργίου Μαύρου
- Μάρτυρες πολιτικοί: Γιάννης Αλευράς, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Παναγιώτης Παπαληγούρας, Ηλίας Ηλιού
- Μάρτυρες πολιτικοί – δημοσιογράφοι: Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Δημήτριος Μπίτσιος, Γιάννης Καψής
- Μάρτυρες νομικοί κι ένας μηνυτής: Αντώνιος Φλώρος, Σπύρος Πλασκοβίτης, Ευάγγελος Παπανούτσος, Αλέξανδρος Λυκουρέζος
- Εισαγγελείς: Κωνσταντίνος Σταμάτης, Σπύρος Κανίνιας
- Οι αξιωματικοί: Κωνσταντίνος Τσόλακας, Κυριάκος Παπαγεωργόπουλος, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Χρήστος Παπαδάτος
- Οι αξιωματικοί: Πανουργιάς Πανουργιάς, Βασίλειος Μαράντος, Δημήτρης Οπρόπουλος, Αλέξανδρος Παπατέρπος, Κωνσταντίνος Εγκολφόπουλος
- Οι απολογίες των κατηγορουμένων: Γεώργιος Παπαδόπουλος, Νικόλαος Μακαρέζος, Δημήτρης Ιωαννίδης, Στυλιανός Παττακός, Γρηγόρης Σπαντιδάκης, Γεώργιος Ζωιτάκης, Οδυσσέας Αγγελής
- Η απόφαση του δικαστηρίου και οι ποινές
- Η επόμενη μέρα (επίλογος)
