ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, όπως ΤΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ
Το πρωί της Τρίτης 23 Ιουλίου 2019 μια όμορφη παρέα συγγραφέων συναντήθηκε με την εκπαιδευτικό Αγγλικής Γλώσσας (ΒΑ) – Μεταφράστρια (ΜΑ) – Εικαστικό κ. Αρχοντούλα Αλεξανδροπούλου μέσα στο «σκάφος» της βιβλιοθήκης μας για ένα όμορφο ταξίδι.
Όταν μπαίνεις στη Βιβλιοθήκη, είναι αδύνατον να μην κάνεις δύο πράγματα: να μην σαλπάρεις κι εσύ στα ταξίδια των βιβλίων και να μην λαχταρήσεις κι εσύ να γίνεις συγγραφέας…. συγγνώμη, καπετάνιος.
Γιατί ΕΙΚΟΝΟγραφίζουμε;
Γιατί μετά την ιδέα και πριν τις λέξεις, έρχεται στο μυαλό κάθε συγγραφέα η εικόνα. Κι αν εν τέλει συμπίπτει και με τις εικόνες που θα του χαρίσει ο εικονογράφος, τότε το σκαρί σαλπάρει ολοταχώς.
Αφού γνωριστήκαμε με τα πανέξυπνα δημοτικάκια μας, πιάσαμε την κουβέντα.
«Ποιος θα ήθελε να είναι σε μια παραλία και να μαζεύει αυτά;»
Όλοι, όλοι. Κι αρχίσαμε να απαριθμούμε παραλίες και να μαζεύουμε κοχύλια και να ταξιδεύουμε εκεί που δεν μπορούσαμε να βρεθούμε σήμερα το πρωί…..
Πώς ταξιδεύουμε; Κι αυτό το ρωτήσαμε.
«Όταν δεν μπορούμε να είμαστε εκεί που θέλουμε, μπορούμε να ταξιδέψουμε με το μυαλό μας εκεί. Πώς; …..»
Από μια λίστα επιλογών που περιείχε και τηλεόραση και διαδίκτυο τα παιδιά διάλεξαν τη Φαντασία και τα Βιβλία!!!
Άλλη ερώτηση: «Πώς ταξίδευαν με τη φαντασία τους οι αρχαίοι Έλληνες; Ποιος τους έλεγε ιστορίες;»
Οι δάσκαλοι και οι παραμυθάδες, ήρθαν στις απαντήσεις των παιδιών δεύτεροι και καταϊδρωμένοι. Ποιοι νομίζουν τα παιδιά ότι έλεγαν από την αρχαιότητα παραμύθια; ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ και ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ. Σημειώστε το αυτό….
«Και πώς τις θυμούνταν μετά τις ιστορίες; Πριν αρχίσουν να τις γράφουν;»
Αγγεία, ψηφιδωτά και ζωγραφιές. Εικόνες εικόνες..
Μετά μιλήσαμε για τις επιφάνειες γραφής, για την πέτρα και τον πηλό και τα δέντρα και τους παπύρους, τις περγαμηνές και το χαρτί. Και υπήρχαν ζουζούνια ανάμεσά μας που ήξεραν πολλά!!! Εύγε. Τα παιδιά γνώρισαν και με την αφή δύο πράγματα: Ένα χαρτόνι που είχε υποστεί επεξεργασία για να θυμίζει περγαμηνή και ένα χειροποίητο ινδικό χαρτί.
Μάθαμε πως τα βιβλία κάποτε δεν τα κολλούσαν απλώς, μα έραβαν τις δεσμίδες των φύλλων μεταξύ τους, και παίξαμε ένα παιχνίδι ταχύτητας να δούμε ποιος θα αναγνωρίσει πρώτος τα ραμμένα βιβλία από τη στοίβα ραμμένων – κολλημένων πάνω στο τραπέζι.
Όλοι νικητές. Εντάξει, κάποιοι πριν από τους άλλους, αλλά στη γνώση δεν μετράει πάντα πότε θα φτάσεις, αλλά να φτάσεις τελικά.
Καθ’ όλη αυτή τη συζήτηση, τα έξυπνα παιδιά μας που είχαν καταλάβει τι θα κάνουμε, είχαν ήδη αρχίσει να στήνουν, τόσο με τη φαντασία τους όσο και στην πράξη, καθένα τη δική του ιστορία. Χελώνες γρήγορες, Ιππότες και υπερήρωες, περικεφαλαίες, γάτες πονηρές και σκυλάκια… Κάποιοι έγραψαν, κάποιοι ζωγράφισαν, κι άλλοι άφησαν την ιδέα να γεννηθεί πρώτα και κάτι μού λέει πως συνέχισαν στο σπίτι….
Αν είχαμε και περισσότερο χρόνο, θα είχαμε διαβάσει και κάθε παραμύθι ξεχωριστά.
Και μόλις μπήκαν και τα χρωματιστά εξώφυλλα, ήρθε η ώρα να ραφτούν οι ιστορίες με χρυσή κλωστή. Χρυσό. Αυτό που κατά το μεσαίωνα φυλούσαν για τα πολύτιμα χειρόγραφα.
Πού ξέρετε; Μπορεί μια από αυτές τις πρώτες ιστορίες (που για πολλά παιδιά δεν ήταν οι πρώτες, αλλά είχαν γράψει ήδη κι άλλες, με χαρά μου διαπίστωσα) να αποκτήσει αξία ανεκτίμητη στο μέλλον…. Στο τέλος τυλίξαμε τα βιβλία σε ένα αναμνηστικό φυλλάδιο με μια εικόνα που έφτιαξε η εμψυχώτρια ειδικά γι’ αυτά, για τα ταξίδια που κάνουμε με τη φαντασία και τα βιβλία.
Ένα μεγάλο «μπράβο» αξίζει στη δημιουργική παιδική μας ομάδα με την άψογη συμπεριφορά και τις πρωτότυπες ιδέες τους.
Ας αφήνουμε πάντα τα παιδιά να ΕΙΚΟΝΟγραφίζουν και να ΒΙΒΛΙΟταξιδεύουν συνέχεια. Και να τούς λέμε πολλά παραμύθια.
Καλά ταξίδια με τη φαντασία.
Ευχαριστούμε για την πολύτιμη βοήθειά της την εθελόντρια κ. Χαρά Καπαρέλη
Η αλλοίωση κάποιων φωτογραφιών και η μερική απόκρυψη των στοιχείων των ανηλίκων έγινε για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των παιιδών, σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό GDPR και την ισχύουσα νομοθεσία
