3 Δεκεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (βιβλιοπροτάσεις και video)

Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αναγνωρίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο και τα γεμάτα έμπνευση μηνύματα του Νικ Βούισιτς. Μολονότι γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, ο Νικ δεν επέτρεψε στη σωματική του διάπλαση να τον απομακρύνει από μια ζωή γεμάτη απολαυστικές περιπέτειες, μια καριέρα γεμάτη νόημα και σκοπό, κι ένα σωρό διαπροσωπικές σχέσεις αγάπης. Ο Νικ υπερπήδησε προκλήσεις και δυσκολίες, εστιάζοντας στη σκέψη πως η ζωή του έχει αξία και είναι ένα δώρο για τους άλλους, και πως ακόμα κι αν συναντά δυσκολίες, ο θεός θα είναι πάντα δίπλα του και θα κρατά στα δικά Του χέρια τον έλεγχο της πορείας του. Ο Νικ αποδίδει την επιτυχία του στη δύναμη που εκλύεται όταν αποφασίζουμε να κάνουμε την πίστη μας πράξη!
Αφηγούμενος συναρπαστικές ιστορίες, είτε από τη δική του εμπειρία είτε από την εμπειρία άλλων, ο Νικ Βούισιτς εξηγεί πώς μπορεί ο καθένας να χτίσει μια ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ και να γίνει ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ!

Ζωή χωρίς όρια (Νικ Βούισιτς)

Νιώθουμε συχνά πως η ζωή είναι άδικη. Οι δύσκολες στιγμές και οι σκληρές συνθήκες πυροδοτούν συχνά μέσα μας την απελπισία. Μέσα από τις εμπειρίες μου, μπορώ να σε βοηθήσω να καταλάβεις ότι οι περισσότερες από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, μας παρέχουν ευκαιρίες να ανακαλύψουμε ποιο είναι το νόημα της ύπαρξής μας και ποιες από τις δωρεές που μας έγιναν μπορούμε να μοιραστούμε με τους άλλους…

Το πέρασμα των αγγέλων  (Φώτω Σκορδά)

Τη δόση του την είχε ονομάσει “Ευτύχω” και της μιλούσε σαν να ήταν η πιο όμορφη γυναίκα στο σύμπαν. “Σας παρακαλώ, δώστε μου κάτι” έλεγε, όταν άπλωνε το χέρι του ζητιανεύοντας. “Όχι για μένα, για την Ευτύχω”. Αλλά, λένε, πως η αγάπη από το μίσος είναι μια ανάσα δρόμος. Όσο την αγαπούσε, άλλο τόσο τη μισούσε. Γρήγορα η “Ευτύχω” έγινε “Δυστύχω”… “Όλοι οι άνθρωποι είμαστε άγγελοι. Κάποιες φορές, στο πέρασμά μας από τη γη, χάνουμε τα βήματά μας και βαδίζουμε σε δρόμους με πολύ πόνο. Τότε χρειαζόμαστε κάποιον άλλον άγγελο να μας δείξει τον δρόμο και να μας βοηθήσει να πετάξουμε πάλι ψηλά…” (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Δεν είμαι τόσο αλλιώτικος από τους άλλους (Μπάρμπαρα Σέλινγκ)

Ένα κοριτσάκι, με σωματική αναπηρία (χρήστης τροχοκαθίσματος) διηγείται την ιστορία της. Αρχικά εξηγεί για ποιο λόγο δεν μπορεί να περπατήσει. Έπειτα διηγείται πως περνά την καθημερινότητά της, και πως αντιμετωπίζει τις διάφορες δυσκολίες που συναντά. Παράλληλα αναφέρεται στα ενδιαφέροντά της, στο πως περνά τον ελεύθερο της χρόνο, αλλά και τις ευθύνες και υπευθυνότητες που έχει στο σπίτι. Το παραμύθι κλείνει με μια εξόρμηση του κοριτσιού σε μια συναυλία, μαζί με μια φίλη και τον πατέρα της, όπου ο αγαπημένος της τραγουδιστής, της χαμογελά και της κλείνει το μάτι, κάνοντας την να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι τόσο αλλιώτικη από τους άλλους.

Η Χριστουγεννιάτικη μελωδία του αγγέλου με το ένα φτερό (Ιωάννα Σκαρλάτου)

Κάποτε ήταν ένας μικρός άγγελος με ένα φτερό κι ετοιμαζόταν να ζήσει τη γέννηση του Χριστού μας… Ο Χριστός γεννιόταν από ώρα σε ώρα κι ο άγγελος ήθελε να Του προσφέρει κάτι! Κάτι μοναδικό και πολύτιμο, όπως και το Θείο Βρέφος… Πώς να βρει κάτι, αφού δεν μπορούσε να πετάξει; Πώς να φτιάξει κάτι, αφού το ένα φτερό του είχε τραυματιστεί; Τι λέτε παιδιά θα τα καταφέρει;

Φένια, η αγαπημένη των ήχων (Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου)

Πώς θα ήταν ο κόσµος µας, αν είχε µόνο ήχους; Αν αναγνωρίζαµε τα λουλούδια από το άρωµά τους και µόνο; Αν υπήρχε µόνο ένα χρώµα; Η Φένια, ένα πλάσµα µε φωτεινό χαµόγελο και ιδιαίτερες ικανότητες, µας παίρνει από το χέρι για να µας δείξει τον δρόµο… Αποσπάσματα του βιβλίου, βιβλιοκριτική και δραστηριότητες με αφορμή το βιβλίο θα βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=714489

Ένα αστέρι για την ευτυχία (Βούλα Γιαγκάζογλου Παπούδα)

Μια μέρα καλοκαιρινή, γεμάτη φως, γεννήθηκε σε μια οικογένεια χελωνών ένα μικρό χελωνάκι που έμοιαζε λιγάκι… αλλιώς. Τι θα συμβεί στη χελωνο-οικογένεια, όταν η σοφή κουκουβάγια τούς ανακοινώνει ότι η μικρή Ευτυχία γεννήθηκε με σύνδρομο Down; Πώς η καλοσυνάτη γιαγιά χελώνα βοηθά την εγγονή της να «κοιμίζει» το λιοντάρι και το ηφαίστειο που έχουν «εγκατασταθεί» στο καβούκι της; Μια ευαίσθητη ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη διαφορετικότητα, την κατανόηση και την αποδοχή της αναπηρίας.

Ο Θωμάς (Λίτσα Ψαραύτη)

Ο Θωμάς είναι ένα παιδί πνευματικά καθυστερημένο. Με τη βοήθεια όμως των γονιών του και του ειδικού σχολείου που παρακολουθεί, καταφέρνει να αναπτύξει απίστευτες ικανότητες και να λάβει μέρος στους Ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Όταν έρχεται η σειρά του ν’ αγωνιστεί, κάτι απρόσμενο θα συμβεί που θα φανερώσει την καλοσύνη και το μεγαλείο της ψυχής του. Ένα βιβλίο που προβάλλει το αληθινό πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και την καθημερινή πάλη των παιδιών με ειδικές ανάγκες να διεκδικήσουν όσα δικαιούνται.

Το κοχύλι της Αιγιάλης

Οι μαθητές του Α4 τμήματος του 1ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΥΡΓΟΥ μέσα από το Κοχύλι του Φίλιππου, ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή με κινητικά προβλήματα, θέλουν να αναδείξουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αναπηρία τόσο στο σχολικό όσο και στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Όμως, το παραμύθι καταλήγει σε ένα ΤΑΞΙΔΙ έμπνευσης που μεταφέρει τόσο στα παιδιά όσο και στους μεγάλους το μήνυμα της διαφορετικότητας και της ισότητας χωρίς αποκλεισμούς. Το Παραμύθι περιλαμβάνει: – Ελληνική και Αγγλική γραφή βλεπόντων – Ελληνική και Αγγλική γραφή Braille ———- Εκπαιδευτική ομάδα υλοποίησης: Καραντώνης Δημήτριος (Φιλόλογος), Νάρρου Μαρία (Φιλόλογος), Παπαγεωργίου Αγγελική (καθ. Αγγλικής Φιλολογίας), Σίψα Βασιλική (Φιλόλογος) – Ομάδα συγγραφής οι μαθητές του τμήματος Α4: Κατσίμπελης Κωνσταντίνος, Σπερδούλης Παναγιώτης, Σπηλιωτόπουλος Άγγελος, Σπηλιωτοπούλου Αθανασία, Σπηλιωτοπούλου Νίκη, Στασινοπούλου Ελένη, Σώκκα Ειρήνη, Τερόλλι Άγγελος, Τζαμαλή Αθανασία, Τόγιας Χαρίλαος, Τορέγα Ελένη, Τρέκα Βασιλική, Τριάντος Γεώργιος, Τσακριλής Δημήτριος, Τσαμπάς Δημήτριος, Τσίρμπας Ελευθέριος, Χρονοπούλου Θεοδώρα – Υποστήριξη: Μπουλογιώργος Ιωάννης (Μαθηματικός), Διευθυντής 3ου ΓΕΛ Πύργου PIERRE DE COUBERTIN – Διευθυντής: Φωτεινόπουλος Γεώργιος (Μαθηματικός MΕd) – Σχολικό Έτος: 2019-2020

Το φτερωτό βαγονάκι (Μαρία Μηνιάδου)

Η αποδοχή του διαφορετικού ως του σημαντικού άλλου είναι το επιστέγασμα μιας πορείας και ίσως η αφετηρία μιας άλλης, που αναγκαστικά ορίζει και επαναπροσδιορίζει έναν τρόπο προσέγγισης αυτής της βασικής παραδοχής. Η προσέγγιση αυτή τότε, επειδή διαρκώς αναστοχάζεται με εφόδια την υπευθυνότητα, τη γνώση, τον σεβασμό και το βίωμα, κινείται και επιδιώκει να κινείται στους τόπους της αγαθότητας και της καλοσύνης, του σεβασμού, της ευγένειας και της αλληλεγγύης, στον τόπο της αγάπης τελικά.

Κλεονίκη : Η αγιογράφος με το αναπηρικό καρότσι

Η Κλεονίκη γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1967 – 30 Ιουνίου, εορτή των αγίων Αποστόλων.
Σε ηλικία 8 ετών έγιναν έκδηλα τα συμπτώματα της μυοπάθειας: λύγιζαν τα γόνατά της και έπεφτε κάτω εύκολα, είχε αστάθεια, κούτσαινε και πήγαινε τοίχο – τοίχο για να μην πέσει κάτω. Με πολύ κόπο πήγαινε σχολείο, ώσπου στην Στ’ τάξη του Δημοτικού, αφού πήγε 2 μήνες -κι εκείνο στην αγκαλιά της μητέρας της- σταμάτησε την εκπαίδευση. Επειδή όμως αγαπούσε πολύ τα γράμματα, συνέχισε να μελετάει στο σπίτι. Είχε μεγάλη ευχέρεια στο διάβασμα και πολύ καλή μνήμη.
Αρχικά είχε κινητικές δυσκολίες. Για να ανεβεί τα σκαλιά πίεζε τα γόνατα της και πατούσε στις μύτες των ποδιών. Αργότερα επιδεινώθηκε η κατάστασή της. Σαν παιδί που ήταν δεν έπαιζε παρά μόνον κρατούσε το σχοινάκι.

Η συγκλονιστική συνέχεια εδώ

https://www.impantokratoros.gr/kleonikh-symeonidou.el.aspx

Οι ανάπηροι και η εκπαίδευσή τους (Αθηνά Ζώνιου – Σιδέρη)

Η χρήση του όρου «ανάπηρος/αναπηρία», στον τίτλο του βιβλίου, ίσως κάνει πολλούς να παραξενευτούν ή και να αντιδράσουν. Ο όρος χρησιμοποιείται σκόπιμα αντί της χιλιοειπωμένης σήμερα έκφρασης «άτομα με ειδικές ανάγκες». Πιστεύεται ότι η συνήθης ορολογία με την αοριστία της μπορεί να μη φορτίζει συναισθηματικά μία έννοια, δεν της προσδίδει, ωστόσο, ουσιαστικό περιεχόμενο. Η έκφραση «άτομα με ειδικές ανάγκες» δεν λύνει το πρόβλημα της κατηγοριοποίησης ούτε το ξεπερνά. (. . .) Το βιβλίο προσεγγίζει την ένταξη των ανάπηρων ατόμων μέσα από μία ψυχοπαιδαγωγική προοπτική, περιγράφοντας και ερμηνεύοντας την κοινωνική κατασκευή της αναπηρίας και προτείνοντας τρόπους για την άρση της μέσω της αλληλοαποδοχής. Απευθύνεται σ’ όλα τα άτομα που ασχολούνται με θέματα αναπήρων και όχι μόνο.

Άτομα με ειδικές ανάγκες (Πρακτικά συνεδρίου)

Το βιβλίο «Άτομα με Ειδικές Ανάγκες» είναι μια συλλογή κειμένων, τα οποία αντιπροσωπεύουν πολλές, διαφορετικές ειδικότητες και οπτικές γωνίες. Στόχος του είναι να προσεγγίσει, να διακρίνει και να ανιχνεύσει – ως προϊόν κοινής αναζήτησης – τα πολλαπλά προβλήματα των «ατόμων με ειδικές ανάγκες». Υιοθετώντας την αρχή «καλύτερα πρόληψη παρά θεραπεία», σκοπεύει να προωθήσει την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, την επισήμανση τομέων που απαιτούν νέες προσεγγίσεις κάτω από ολοένα διαφορετικές σκοπιές, τη διερεύνηση μέσα από τη γενικότερη αλλαγή στάσεων και νοοτροπίας που συντελείται διεθνώς, των δυνατοτήτων που διανοίγονται τόσο σ’ αυτά τα άτομα μέσα από την Ειδική Αγωγή, όσο και στο κοινωνικό σύνολο 

Ειδική Αγωγή, Επαγγελματικός Προσανατολισμός Ατόμων με Αναπηρία και Αποασυλοποίηση
(Ευστράτιος Παπάνης, Παναγιώτης Ε. Γιαβρίμης, Αγνή Βίκη)

Άτομα με αναπηρία & ΜΜΕ (Πρακτικά συνεδρίου)

Το πρόβλημα των κωφαλάλων (Βασίλης Λαζανάς)

Η “μιμική γλώσσα” και οι κωφάλαλοι (Βασίλης Λαζανάς)

Η δεύτερη πόρτα του Θεού (Νίκος Χατζηγιάννης)

Η ιστορία της ζωής μου (Έλεν Κέλερ)

Η Έλεν Κέλερ είναι το πρόσωπο-σύμβολο της ακατάβλητης θέλησης, που κατανίκησε την κακή της μοίρα και έκανε το αδιαπέραστο σκοτάδι φως χαρωπό, τη νεκρική σιγή χαρούμενο τραγούδι, την ανείπωτη δυστυχία ευφροσύνη και ευτυχία. Η ιστορία της είναι η εποποιία του αγώνα μιας τυφλής και κουφής παιδούλας, που θέλει να ζήσει, να δημιουργήσει και να νιώσει ό,τι και οι άλλοι γύρω της. Με τιτάνιες προσπάθειες, και με τη βοήθεια της θαυμαστής δασκάλας της, τα καταφέρνει. Το «ζωντανό κούτσουρο» πετυχαίνει να κάνει το «είναι» της μάτια και αφτιά, κι έτσι νιώθει και ζει πράγματα που θα τα ζήλευε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Με το συγκλονιστικό αυτό βιβλίο, η Έλεν Κέλερ καταθέτει τη δική της μεγαλειώδη προσφορά στο κοινωνικό έργο της αναβάθμισης της μοίρας των τυφλών και κωφαλάλων σε όλο τον κόσμο. Το φωτεινό παράδειγμά της θα παραμείνει αιώνια πηγή αγωνιστικής έμπνευσης, ανάτασης και ελπίδας για κάθε άνθρωπο…

Επιμέλεια βίντεο:
Γιώργος Μαρκάκης
εκπαιδευτικός MEd
Διευθυντής 19ου ΔΣ Πατρών