Κάντε κλικ σε κάθε εικόνα για να δείτε λεπτομέρειες του βιβλίου.

Η Αλίκη στη χώρα του LSD (Αλίκη Χ.)

26 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Η αληθινή ιστορία ενός κοριτσιού που έχει πέσει στα ναρκωτικά και η σκληρή προσπάθειά του να απαλλαγεί απ’ αυτή την έξη. “Η μια περίπτωση είναι να πουλάμε στα παιδιά του λυκείου ή του γυμνασίου, αλλά και σήμερα πούλησα 10 παστίλιες σ’ ένα παιδάκι του δημοτικού που ίσως δεν θα ‘ταν ακόμη εννιά χρονών. Το ξέρω πως κι αυτό με τη σειρά του θ’ αρχίσει να πουλάει στα άλλα. Nα πάρει η οργή, είναι πολύ μικρά. Η σκέψη πως παιδάκια εννιά χρονών παίρνουν ναρκωτικά με απωθεί τόσο που δεν θέλω να ξαναπάω. Το ξέρω πως αν θέλουν μπορούν να προμηθευτούν το πράμα από κάποιον άλλο, αλλά από μένα δεν θα το…”

Ο κήπος με τις 11 γάτες (Luciano Morati)

Το παραμύθι αυτό αποσκοπεί να απομακρύνει τα παιδιά από τον κίνδυνο χρήσης ναρκωτικών. Για να πλησιάσουμε και να κατακτήσουμε το στόχο της πρόληψης των ναρκωτικών χρειάζεται να καλλιεργήσουμε τη συγκινησιακή δυνατότητα των παιδιών σε αρκετά ευρύ φάσμα (ένστικτα, συναισθήματα, ελευθερία). Η παιδεία των συναισθημάτων είναι αυτή που δίνει την ικανότητα για σωστή κοινωνική συμπεριφορά. Η πραγματικότητα μας φέρνει σε επαφή με καλά πράγματα αλλά και με άσχημα. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε το παιδί να αρνηθεί τις “μαγικές” λύσεις στις οποίες θα μπορούσε να το σπρώξει μια πλαστή αισιοδοξία, αλλά και τις “κυνικές” λύσεις (φυγή ή επιθετικότητα) που πηγάζουν από την απαισιοδοξία.

Η απόφαση είναι δική σου (Σοφία Μαντούβαλου)

Η εικόνα της βίας είναι μια πραγματικότητα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πληγώνει καθημερινά την ευαισθησία μας, διαμορφώνει τον τρόπο σκέψης, ακόμα και την αισθητική μας. Προσπαθήσαμε να αναλύσουμε αυτή την εικόνα και με το υλικό της να χτίσουμε ένα έργο τέχνης. Αποφύγαμε τις χιλιάδες πληροφορίες και σταθήκαμε ανεπηρέαστοι απέναντι στα ντοκουμέντα όπως μας τα προσφέρουν καθημερινά ο Τύπος και η τηλεόραση. Είναι μια αρχή μόνον.

Ο Μίτος της Αριάδνης για την έξοδο από το λαβύρινθο της ηρωίνης (Γιάννης Κωνσταντινίδης)

Η χρήση της ηρωίνης και η εξάρτηση απ’ αυτήν έχει μπει για τα καλά στη σύγχρονη κοινωνία, και μάλιστα σε μορφή επιδημική. Κάθε χρόνο πολλοί νέοι άνθρωποι εμπλέκονται στη δίνη της και ταλαιπωρούνται απελπιστικά – μαζί και οι οικογένειές τους. Το βιβλίο αυτό επιδιώκει να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τη δαιμονολογία, και να συνδράμει τον αναγνώστη ώστε να γίνει ο καταλύτης για θετικότερες εξελίξεις. Διερευνά την ιστορική εξέλιξη του φαινομένου τους τελευταίους δύο αιώνες, και εστιάζεται στους παράγοντες εκείνους ( πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς κ.ά. ) που μετέτρεψαν το όπιο ( ένα αρχέγονο θεραπευτικό και ψυχαγωγικό προϊόν ) σε κοινωνική μάστιγα – την ηρωίνη. Διερευνά, επίσης τα συμφέροντα εκείνα – παράνομα και νομότυπα – που συνεχίζουν να στηρίζουν την παρούσα κατάσταση. Αναλύει το φαινόμενο της εξάρτησης από φαρμακευτικής και ψυχολογικής, κυρίως, σκοπιάς. Εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους η ηρωίνη ψευτο-ικανοποιεί τις βαθύτερες επιθυμίες του ανθρώπου, καθώς και τις ψυχολογικές διεργασίες που ακολουθούνται, έτσι ώστε η εξάρτηση απ’ αυτήν να εδραιώνεται και να γίνεται τόσο ανθεκτική. Με αυτά τα στοιχεία, το βιβλίο θέλει να συμβάλλει στη δημιουργία μιας κοινωνικής αντίληψης που θα διαμορφώσει διαφορετικές προσεγγίσεις, δίνοντας, παράλληλα, και εφόδια στον χρήστη – και την οικογένειά του – για την έξοδο απ’ αυτόν τον ψυχοφθόρο λαβύρινθο.

Η απομυθοποίηση των ναρκωτικών (Αθανάσιος Αβραμίδης)

Στόχος του βιβλίου είναι το εκπαιδευτικό-ενημερωτικό πρότυπο. . . Και το θεραπευτικό πρότυπο έχει τύχει ιδιαίτερης διερεύνησης. Σύμφωνα δε και με τη βιβλιογραφία, στο πρότυπο αυτό. . . ο χρήστης και ο εξαρτημένος θεωρείται άτομο που έχει ανάγκη θεραπείας και όχι τιμωρίας. . . Ακολουθεί την εγκύκλια προσέγγιση. . . παραθέτει τεκμηριωμένες πληροφορίες με πρόσφατες μελέτες, καλύπτει τον διεθνή χώρο, ενώ δεν παραλείπει να σκιαγραφήσει και την ελληνική πραγματικότητα, όσο οδυνηρή ή πενιχρή και αν είναι. . . Παίρνει θέση σε όλες τις περιπτώσεις και παραθέτει επιχειρήματα στο πόνημα αυτό. . . το πολλαπλώς χρήσιμο, που καλύπτει όλες τις πτυχές του σύνθετου αυτού κοινωνικού προβλήματος, με τρόπο γλαφυρό και προσιτό στους μη ειδικούς, ενώ για τους ειδικούς παραθέτει μια πλούσια βιβλιογραφία, ελληνική και ξενόγλωσση.

Η χρήση ουσιών στην εφηβεία (Αναστάσιος Ρούσσης)

Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη επίσημη και εκτενή επιστημονική μελέτη του φαινομένου της χρήσης, κατάχρησης και εξάρτησης από νόμιμες και παράνομες ψυχοδραστικές ουσίες των ανήλικων μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης της ακριτικής νήσου Λέσβου. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου μας βοηθάει να κατανοήσουμε πληρέστερα τη συμπεριφορά – στάση των μαθητών αναφορικά με τη χρήση, κατάχρηση και εξάρτηση από νόμιμες και παράνομες ψυχοδραστικές ουσίες, καθώς και να διαπιστώσουμε σημαντικές παραμέτρους για τον τρόπο ζωής τους, την ποιότητα των διαπροσωπικών τους σχέσεων και των προβλημάτων που σχετίζονται με το οικογενειακό, φιλικό και σχολικό τους περιβάλλον, καθώς και το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Επιπρόσθετα, αναδεικνύει περίτεχνα τη σχέση μεταξύ των διαφόρων πλευρών της ζωής των μαθητών (οικογένεια, ομάδα συνομηλίκων, σχολείο) και του ρόλου που αυτοί διαδραματίζουν στη χρήση και κατάχρηση νομίμων και παράνομων ψυχοδραστικών ουσιών.

Το όπιο (Ζαν Κοκτό)

Το να ζεις στον εικοστό αιώνα είναι για πάμπολλους ανθρώπους τόσο αφόρητα πληκτικό ή απελπιστικό, που αρκετοί απ’ αυτούς, ελπίζοντας να βρουν διαφυγή, ερεθίσματα ή γαλήνη, σπρώχνουν το σώμα και την ψυχή τους σε μια τερατώδη ένωση παίρνοντας ναρκωτικά. Κι ένας ακόμη μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που δεν έχουν το κουράγιο να τα παίρνουν βρίσκουν ευχαρίστηση διαβάζοντας βιβλία που αναφέρονται σε ναρκομανείς. Η συμβολή του Κοκτώ σ’ αυτό τον περίεργο κλάδο της λογοτεχνίας είναι μοναδική. Το «Όπιό» του, «το ημερολόγιο μιας αποτοξίνωσης», είναι σημειώσεις γραμμένες το 1929 με σημαντικές προσθέσεις που έγιναν με τις διορθώσεις του επόμενου χρόνου. Ζωντανεύει την ημέρα και τη νύχτα του κόσμου του όπιου μ’ ένα δικό του στυλ, μέσα από γαλήνια, ή ταραγμένα σχέδια και γράφοντας «εντυπωσιακά» με την αρχική έννοια της λέξης, όταν αφύσικες καταστάσεις μετατρέπονται σε σκοτεινή ποίηση, σε τέτοιο σημείο, ώστε ο καπνός που αναδύεται απ’ τις καμπίνες του πλοίου από τη Σαϊγκόν να μεταμορφώνεται σε γκρίζα σύννεφα μακρινών ελαιόδεντρων.
Γράφω αυτές τις αράδες μετά από δώδεκα μέρες και δώδεκα νύχτες αγρύπνιας. Αφήνω τα σχέδια να εκφράσουν τα μαρτύρια που προκαλεί η ιατρική ανικανότητα σ’ αυτούς που γυρεύουν μια θεραπεία η οποία μετατρέπεται τελικά σε τυραννία.
Το όπιο οδηγεί τον οργανισμό στο θάνατο μέσα από μια κατάσταση ευφορίας. Τα βάσανα αρχίζουν απ’ τη στιγμή που επιστρέφει κανείς στη ζωή χωρίς να το θέλει. Μια ολοκληρωτική άνοιξη ξετρελαίνει τις φλέβες, απελευθερώνοντας πάγο και λάβες φωτιάς.
Συνιστώ στον ασθενή που στερήθηκε για οκτώ μέρες, να φωλιάσει το κεφάλι του μες στη λακκούβα του χεριού του, να κολλήσει τ’ αυτί στο μπράτσο και να περιμένει. Καταστροφές, εξεγέρσεις, εργοστάσια που ανατινάζονται, στρατοί που το βάζουν στα πόδια, κατακλυσμός το αυτί συλλαμβάνει μια καθολική αποκάλυψη στην έναστρη νύχτα του ανθρώπινου κορμιού.

Μορφίνη (Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ)

Στη Μορφίνη ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ επιχειρεί την αντιδιαστολή μεταξύ ναρκωτικών και συγγραφής. Ο Σεργκέι Πολιάκοφ, ο ήρωάς του, χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά για να δραπετεύσει από την πραγματικότητα στον κόσμο του ονείρου, προσπαθώντας να λησμονήσει τόσο τις αγριότητες της επανάστασης όσο και έναν άτυχο έρωτα που τον κάνει να υποφέρει. Όμως, αργά αργά, οδηγείται στον θάνατο. Η απάντηση λοιπόν δεν βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται στη δύναμη της γραφής, στη δύναμη του συγγραφέα να πλάσει τον κόσμο από την αρχή και στη δημιουργία ακατάλυτων διαχρονικών ανθρώπινων δεσμών μέσα από τη δύναμη της τέχνης. Αυτό το σύντομο αλλά τόσο πυκνό σε νόημα αφήγημα μοιάζει να έχει φυλάξει τα κλειδιά της ανάγνωσης όλου του έργου του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Πίσω από τη φαινομενική απλότητα του μύθου έχουμε όλα τα αγαπημένα θέματα του συγγραφέα: η ευθύνη του ανθρώπου απέναντι στον κόσμο όπου ζει, ο έρωτας, η επανάσταση, η μανία καταστροφής, το πάθος της δημιουργίας, η γραφή, ο θάνατος, η τρέλα, η αυτοκτονία.

Επικίνδυνες επαφές (Μαρί Καρντινάλ)

Γιατί η Έλσα Λαμπέ αποφάσισε, ξαφνικά, να αφηγηθεί τη ζωή της σ’ έναν άγνωστο; Τι να συνέβηκε, άραγε, στην καθημερινή της ζωή, στο μηχανισμό της μνήμης της, ώστε να αισθανθεί την ανάγκη να ταράξει την ισορροπία της ύπαρξής της; Κι όμως, όλα φαινόντουσαν τόσο ήρεμα σ’ αυτή τη σαρανταπεντάρα γυναίκα: το επάγγελμά της, της ψυχολόγου, την συναρπάζει ˙ λατρεύει την κόρη της ˙ κι ακόμα δεν αμφιβάλλει καθόλου ότι η γνώση μπορεί να ταχτοποιεί τις πιο πολλές ανωμαλίες που, κάποτε κάποτε, έρχονται να επηρεάσουν την ομαλή ροή μιας ζωής. Ένα καλοκαίρι η Έλσα ανακαλύπτει ότι η κόρη της παίρνει ναρκωτικά, ότι είναι σχεδόν χαμένη – είναι όμως άραγε, αυτό η πραγματική αιτία της ταραχή της; Θα μπορούσαμε ακόμα να σκεφτούμε ότι αυτή η γυναίκα, η τόσο στέρεη στις πεποιθήσεις της, δεν είναι από αυτές που καταρρέουν με το παραμικρό – όμως, αυτό ακριβώς είναι και που θα την ξαφνιάσει. Σύντομα, η Έλσα θα τα βάλει με τον εαυτό της, με ένα κούφιο παρελθόν που, χωρίς καν μια προειδοποίηση, εκδικείται. Κατάθλιψη; Μελαγχολία; Σ’ αυτή τη περίπτωση, είναι προτιμότερο να δεις την αυταπάτη κατάφατσα, να χτυπιέσαι με τον εαυτό σου τα μαύρα μεσάνυχτα.
Σε αυτήν της την περιπέτεια η Έλσα θα συναντήσει συνενόχους και φαντάσματα, θα μάθει ότι το πάθος και η συγκίνηση δεν αφήνονται ποτέ να χαλιναγωγηθούν. Θα μάθει ιδίως, ότι πρέπει κάποτε να συγκατατίθεσαι με τις υπερβολές τους, με τις μεγάλες ανωμαλίες τους, για να ‘σαι σε θέση να δεχθείς τον εαυτό σου, μέσα από τις οδύνες της αναγέννησης, όπως πράγματι είναι.

Γιατί οι άνθρωποι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών (Λέων Τολστόι)

«Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη χρήση του οινοπνεύματος, του καπνού, της μορφίνης, των διαφόρων μορφών οπίου και των άλλων ναρκωτικών;. . . Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν οι άνθρωποι δε ζούσαν σε τόσο μεγάλη αντίφαση ανάμεσα στη συνείδησή τους και στις πράξεις τους». Μέσα από την αφήγηση της ιστορίας ενός πραγματικού ταλέντου, το οποίο πνίγεται από το οινόπνευμα, ο Τολστόι θέλει να ανάγει το ζήτημα στο επίπεδο της προσωπικής ηθικής. Στο κείμενό του απαντούν οι Ζολά, Δουμάς υιός, Ντωντέ και Σαρκό, απαντήσεις που συνεισφέρουν κι αυτές σε μια ωφέλιμη πολεμική.

Εμπόρευμα ναρκωτικά (Ντομινίκ Κριστιάν)

Ναρκωτικά (Γιάννης Λιάππας)

Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες η τοξικομανία αντιμετωπιζόταν ως ένα πρόβλημα το οποίο αφορούσε περιορισμένο αριθμό ατόμων. Όμως κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα χρόνων το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ειδικά ανάμεσα στις ομάδες των νέων, με συνέπεια η τοξικομανία να γίνει μία κατάσταση που μπορεί κανείς να συναντήσει σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα παγκοσμίως. Αναφορικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού έχει αναπτυχθεί και συνεχώς δοκιμάζεται πλήθος θεραπευτικών τεχνικών και μεθόδων και, παρά τις θεωρητικές διαφωνίες, την εκτεταμένη άγνοια και την πληθώρα των μύθων γύρω από αυτό η διεθνοποίησή του και οι συντονισμένες προσπάθειες τείνουν να επιφέρουν θετικότερα αποτελέσματα. Το πρόβλημα της αυτοεξάρτησης έπαψε να αποτελεί αποκλειστικό αντικείμενο των γιατρών και συνεχώς δίνεται όλο και μεγαλύτερη έμφαση στη σπουδαιότητα των κοινωνικών και πολιτισμικών παραγόντων, οι οποίοι φαίνεται να συμμετέχουν στη δημιουργία, στην εξάπλωση, στη συντήρηση και στην αντιμετώπισή της. Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να δώσει με απλό και κατανοητό τρόπο τους ορισμούς και τις περιγραφές των κυριότερων προβλημάτων της ουσιοεξάρτησης και να παραθέσει τις τρέχουσες επικρατούσες απόψεις γύρω από το θέμα. Περιγράφονται τα χαρακτηριστικά της δράσης των κυριότερων εθιστικών ουσιών, τα συχνότερα και σημαντικότερα από τα προβλήματα που προκαλεί η κατάχρησή τους και αναφέρονται οι γενικές βασικές αρχές της αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών σε κλινικό αλλά και σε γενικότερο επίπεδο. Κύριος στόχος της συγγραφικής αυτής προσπάθειας είναι να δοθεί η ευκαιρία στον αναγνώστη να διαμορφώσει μια σφαιρική άποψη αναφορικά με το θέμα των ναρκωτικών και τις παραμέτρους που το συνιστούν.

Ναρκωτικά – Πρόληψη (Μαρία Χουρδάκη)

Η πρόληψη της χρήσης τοξικών ουσιών είναι μέγα αίτημα της εποχής μας. Η αξία της παίρνει μεγάλες διαστάσεις, αν θεωρηθεί, στ’ αλήθεια, πως τα ναρκωτικά είναι ήδη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Με την έννοια αυτή, η πρόληψη δεν μπορεί να είναι απλό θέμα, είναι πολυσύνθετο, πολυδιάστατο, με προεκτάσεις σε πολλά επίπεδα, θέμα που χρειάζεται ανάλογη μελέτη, ανάλυση αιτιών, στόχων, μέσων, οργάνωση, μα και αντίστοιχες αλλαγές στάσεων και συμπεριφοράς.

Ηρωίνη (Nigel Hawkes)

Ναρκωτικά: η άλλη πρόταση (Συλλογικό έργο)

Πρακτικά συνεδρίου υπό την Διεθνή Αντιαπαγορευτική Ένωση.

Τα ναρκωτικά (από το Α ως το Ω) (Άντριου Τάιλερ)

Ένα βιβλίο που εξετάζει διεξοδικά ό,τι έχει σχέσει με τις ναρκωτικές ουσίες, νόμιμες και παράνομες, που χρησιμοποιούνται στις μέρες μας: ονομασίες, ενέργειες και παρενέργειες, ιστορικά και γεωγραφικά στοιχεία, τρόποι χρήσης, μόδες, κίνδυνοι, νομική και κοινωνική αντιμετώπιση, μέθοδοι απεξάρτησης.
Τα Ναρκωτικά είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται στους χρήστες, στους γονείς, στους δασκάλους, στους κοινωνικούς λειτουργούς και γενικά σε όσους επιδιώκουν μια αντικειμενική ενημέρωση πάνω στο φλέγον αυτό θέμα.

Κοινωνική ανομία και ναρκωτικά (Ιωάννα Περαντζάκη – Καρατζόγλου)

Η αιτιολογική διερεύνηση και ανάλυση των σχέσεων της κοινωνικής ανομίας και της χρήσης ναρκωτικών ουσιών αποτελεί στην εποχή μας ένα ουσιώδες κοινωνικό και επιστημονικό αίτημα. Με βάση τις θεωρητικές αναλύσεις των E. Durkheim, R.K. Merton κ.ά. για το περιεχόμενο της έννοιας της κοινωνικής ανομίας, επιχειρείται μια ουσιαστική κατανόηση της χρήσεως ναρκωτικών ουσιών. Ωστόσο, όμως, η αναλυτική διερεύνηση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών δεν στηρίχθηκε μόνο στο έργο των θεωρητικών που αναφέρθηκαν, αλλά και, κυρίως, σε συγκεκριμένα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν ύστερα από διεξοδική προσωπική έρευνα στις φυλακές Κορυδαλλού, στις αρχές του 1985. Πρόκειται ασφαλώς για την πρώτη, εξ όσων γνωρίζουμε, ουσιαστική προσέγγιση του θέματος μέσα από μια άλλη πραγματικότητα, τη «φυλακή». Με την έρευνα αυτή προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε την αιτιολογική συνάφεια και σχέση κοινωνικής ανομίας και χρήσης ναρκωτικών ουσιών, τους παράγοντες που διαμορφώνουν τη σχέση αυτή και τις συνθήκες υπό τις οποίες εκφράζεται με πληρότητα ή όχι.

Οι θεραπευτικές κοινότητες: απάντηση στα ναρκωτικά (Μπάρυ Σούγκαρμαν, Φοίβος Ζαφειρίδης)

Το βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια για την όσο το δυνατόν σφαιρικότερη παρουσίαση της εμπειρίας των θεραπευτικών κοινοτήτων αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά. Έτσι περιλαμβάνει μια εκτεταμένη εισαγωγή, τη μελέτη του Μπάρρυ Σούγκαρμαν για τη Θεραπευτική Κοινότητα Daytop στις ΗΠΑ και ένα εκτενές κείμενο του εμπνευστή του κινήματος των θεραπευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα, Φοίβου Ζαφειρίδη, που εξετάζει την ελληνική εμπειρία και τα συμπεράσματά της από το 1983, που ιδρύθηκε η “Ιθάκη”, μέχρι τo σήμερα.
Το κίνημα των αυτοθεραπευτικών κοινοτήτων των τοξικομανών ξεκίνησε το 1958 με την κοινότητα Σύνανον στην Καλιφόρνια, και σήμερα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μια απόπειρα αποτοξίνωσης που δεν μένει μόνο στη σωματική απεξάρτηση, αλλά προσπαθεί να τη θεμελιώσει στη βάση της οικοδόμησης μιας νέας προσωπικότητας, από την πλευρά του εξαρτημένου ατόμου. Η “θεραπεία” συνδυάζεται και στηρίζεται στην κριτική στο κοινωνικό μοντέλο που παράγει τη μοναξιά, το θάνατο, την εξάρτηση.
Το ελληνικό “μοντέλο” των θεραπευτικών κοινοτήτων βασίζεται στις εμπειρίες των κοινοτήτων στις άλλες χώρες, αλλά προσπαθεί να ανοίξει νέους δρόμους: η απεξάρτηση στηρίζεται όλο και περισσότερο στην εσωτερική αυτοδιαχείριση των κοινοτήτων από τα ίδια τα μέλη τους και την κοινωνική πρακτική όπως σαφώς εκφράζεται με το μοντέλο της “Εναλλακτικής Κοινότητας Παρέμβαση”, του νεότερου “μέλους” της οικογένειας των θεραπευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα.

Ναρκωτικά και εξουσία (Κλεάνθης Γρίβας)

Η επαγγελματική και πολιτική προσέγγιση του προβλήματος των ναρκωτικών μου επιτρέπει την, καθόλου παρακινδυνευμένη , πρόβλεψη ότι μέσα στα προσεχή πέντε χρόνια, σ΄ όλη την έκταση του “αναπτυγμένου” κόσμου, η καταστατική αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης θα αποτελεί ένα εφιαλτικό παρελθόν για το οποίο θα πρέπει να ντρέπονται οι σημερινοί “σταυροφόροι” της…

Τα ναρκωτικά πέρασαν την πόρτα μας (Νίκος Αδαμόπουλος)